ภาษาอังกฤษกับนักสาธารณสุข

เนิ่นนานเท่าไร...จำไม่ได้แล้ว...ที่ผมเขียนบทความ...นักวิชาการสาธารณสุขต้องเก่งภาษาอังกฤษ...จนถึงปัจจุบันนี้....นักวิชาการสาธารณสุขคนนี้ก็ยังไม่เก่งภาษาอังกฤษ...ดังใจหวัง(นักสาธารณสุขต้องเก่งภาษาอังกฤษ)

เริ่มแรก..เดิมที...นักวิชาการสาธารณสุขคนนี้...ตั้งใจจะบันทึกเรื่องราว...การศึกษาภาษาอังกฤษ...ไว้ที่บล็อกhttp://อังกฤษเรียนภาษา.blogspot.com/

แต่ผมจำชื่อ...รหัสผ่านเข้าบล็อกนี้ไม่ได้...คิดดูละกันว่า....ภาษาอังกฤษของนักวิชาการสาธารณสุขคนนี้จะพัฒนาได้มากแค่ไหน

ตอนนี้ผมเลยคิดว่า...ผมจะรวบรวมแนวคิด...การพัฒนาภาษาอังกฤษ...เอาไว้บล็อกนี้เลย...เผื่อมีประโยชน์ต่อนักวิชาการสาธารณสุขบ้าง

ประเดิมด้วยการนำบทความ...เกริ่นนำ..เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ..ที่ผมมีอยู่ละกันครับ

ขออีกนิดครับ...ถ้ามีการรับนักวิชาการสาธารณสุขเพิ่ม..ผมจะรับคนเก่งภาษาอังกฤษ...เขาจะได้มาสอนผม

“Blog นี้ผมตั้งใจบันทึกการเรียนภาษาอังกฤษของผมครับ” นั้นเป็นการประกาศวิสัยทัศน์ของผมเลยก็ว่าได้ ผมไม่ใช่คนที่คนอื่นเรียกกันว่าเทพ และหากเปรียบเทียบคำว่าเทพหมายถึงคนเก่งแล้ว คนอื่นอาจเรียกผมว่า Devils English ก็ไม่ผิดหรอกครับ เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆๆครับ
ผมเริ่มเรียนภาษาอังกฤษครั้งแรกเมื่อผมอายุ 11 ปีครับ ตอนนั้นผมอยู่ป.5 โรงเรียนบุ่งชาญวิทยา ผมตื่นเต้นมากที่จะได้เรียนภาษาอังกฤษ ไม่เพียงแต่ตื่นเต้นเท่านั้นผมยังกังวลอีกด้วยครับ ผมเริ่มจากการเรียนรู้ตัวอักษรและในสมัยนั้นผมมันบ้านนอกมาก ไม่รู้จักสื่อการเรียนการสอนอะไรหรอกครับ ด้วยความที่ผมตื่นเต้นและกังวลผมจึงต้องเรียนจากสิ่งรอบข้างครับ
ด้วยความที่บ้านผมขายbatteryรถยนต์ผมก็เริ่มจากการเรียนรู้อักษรภาษาอังกฤษจากกล่องbatteryนี้แหละครับ ผมเจอกล่องbattery ผมก็สะกดเลยครับ b a t e r y อีกสิ่งหนึ่งที่ผมใช้เป็นสื่อการเรียนภาษาอังกฤษของผมนั้นคือ ยี่ห้อรถยนต์ครับ บ้านผมใช้รถกะบะ Toyota ครับ ผมได้อักษรเพิ่มมาอีกตัวคือ ตัวO (ขณะกำลังเขียนอยู่นี้ผมก็ งง ตัวเองอยู่เหมือนกันทำไมไม่ให้พี่สอนตรูสอนว่ะ ทำไมต้องลำบากขนาดนี้ สงสัยตอนนั้นหยิ่ง สำคัญว่าตัวเองเก่ง )
ผ่านมาก็เนินนานภาษาอังกฤษผมก็ไม่แตกต่างจากตอนอยู่ ม.3 สักเท่าไหร่เลย อาจรู้ศัพท์เพิ่มมากขึ้น แต่ไวยกรณ์นั้นเท่าเดิม เอะๆๆๆแต่สมัยผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยผมได้คะแนน 48,54 ตามลำดับนะครับ ซึ่งคะแนนระดับนี้ถึงว่าโอเคเลยละครับ เพราะบางคนวิชาภาษาอังกฤษไม่ถึง 20 คะแนนยังมีเลยครับ และอีกอย่างผมจบปริญญาตรีแล้วด้วยครับ ซึ่งก็เกือบเอาตัวเองไม่รอดเหมือนกันครับ
เล่าอดีตเกี่ยวกับการเรียนภาษาอังกฤษของผมก็พอสมควรแล้วละครับ คราวนี้บอกจุดประสงค์ของบล็อกกันดีกว่าครับ ผมจะบันทึกการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของผมซึ่งก็คงเอามาแบ่งปันกันได้ประมาณ 70 % ของเรื่องทั้งหมดแหละครับ ผมจะบันทึกไปเรื่อยๆๆๆเกี่ยวกับศึกษาภาษาอังกฤษครับ และจะประเมินผลการศึกษาโดยการลงสอบ GAT 1 ในเดือนตุลาคม 2554 (วันที่เท่าไหร่ไม่แน่ใจครับ) แล้วเราจะได้รู้กันว่าแนวทางการเรียนภาษาอังกฤษของผมมันใช้ได้ผลหรือไม่ ถ้ามันได้ผล บล็อกนี้ก็คงจะมีประโยชน์ต่อผู้ที่อ่อนภาษาอังกฤษจะได้ใช้เป็นแนวทางการศึกษาภาษาอังกฤษด้วยตัวเอง
และสุดท้ายของบทความนี้ ถ้าบล็อกนี้มีประโยชน์และใช้เป็นแนวทางในการศึกษาภาษาอังกฤษได้ผลนี้มันก็คงส่งผลในการพัฒนาศาตร์วิชาสาขาอื่นๆๆที่ท่านสนใจ ซึ่งมันก็คงช่วยในการพัฒนาประเทศไทยของเราครับ
“ อยากเห็นคนไทย เก่งภาษาอังกฤษ รองจากภาษาไทยครับ”